NJERI SHEMBULLOR


Së pari famullitar i Arameras (Fushe Kruje – Shqipëri), predikues i zjarrtë,
Ndërtues kishash, ai e ktheu dritën e Krishtit në rrafshin e Krujes pas errësirës së diktaturës.

"Unë jam një shqiptar" është titulli që At Santucci donte t'i jepte njërit prej librave të tij të fundit, shkruar për të rrëfyer njëzet vitet e tij të ndërhyrjes misionare në Shqipëri në zonën e Fushe Krujes, në veri të Tiranës, ku mbërriti, pak muaj pas rrëzimit të regjimit ateist dhe të përgjakshëm të Enver Hoxhës, por është mbi të gjitha fraza që përmbledh mirë kuptimin e njëzet viteve të fundit të jetës së At Ernestos. në erat justo.

Ai ndihej shqiptar dhe thoshte me kaq këmbëngulje. Ai ishte mishëruar në atë tokë, duke shpenzuar gjithë energjinë e tij atje, me përkushtim të madh të zemrës dhe inteligjencës krijuese.



"SOT JAM MBI HËNË!"

"Një konfestim i bukur, ne ishim 350 jezuitë, të mbledhur rreth Papa Françeskut. Në fund ishin përshëndetjet. Kur mbërrita para Tij, i thashë se kisha kaluar 20 vjet në Shqipëri. I kërkova ta bekonte këtë komb dhe të punonte për të siguruar që martirët shqiptarë të bekoheshin sa më parë. Ndërsa po thosha këtë, At Gjeneral më mori për krahu, sepse po qëndroja shumë gjatë me Papën. I tregova se çfarë kishte në zemër dhe pashë se ai tundej me sy.»

Fjalët e At Santuccit

Me atë rast ai i kërkoi Papës të shkonte në Shqipëri dhe më pas i dërgoi librin e bukur "Ata donin të vrisnin Perëndinë" i cili tregon persekutimet e tmerrshme të regjimit kundër Kishës Katolike dhe të krishterëve.

At Santucci kishte redaktuar parathënien e këtij libri dhe kishte promovuar botimin e tij në Itali.

Pak kohë më vonë Papa arriti në Shqipëri për kanonizimin e 40 martirëve të Shkodrës.